دلم برای اکانت فیس‌بوکم تنگ می‌شود. برای دل نوشته‌ها، برای عکس‌ها. برای لیست فیلم‌ها و کتاب‌هایم. برای دوستانم. چت‌هایی که با دوستانم داشتم. آلبوم عکسی که این اواخر راه‌انداخته بودم و عکس‌های خودم را درش نگه‌می‌داشتم.
بیشتر از همه، برای یادداشت هایم.
دلنوشته های قشنگی داشتم آنجا که هیچ کدام را هیچ جای دیگری ندارم. این چهار سال گذشته را خوب در فیس‌بوک ثبت کرده بودم. حیف شد.
ارسال نظر آزاد است، اما اگر قبلا در بیان ثبت نام کرده اید می توانید ابتدا وارد شوید.